Plus on partage, plus on possède.Voilà le miracle.
Blijf op de hoogte en volg Shari
11 Februari 2014 | Marokko, Berkane
In mijn straat woont een makaak, Linda. Braaf, klein, beestje met een beige vachtje. Ze piept door een gat in de muur en hangt vast aan een ketting. Elke morgen en avond zit ze ons op te wachten op haar trouwe plaatsje. Het is hier nochtans ongewoon om huisdieren te hebben. Charly, één van mijn medestudenten, tekende tijdens één van de eerste lessen een kat op bord en noemde deze naar één van de leerlingen uit zijn klas, vb. Mohammed. Plots werd heel de klas muisstil... Bleek dat het hier mega beledigend is om een dier een mensennaam te geven.. Oeps.. "le chat, Johnny" dan maar!
Zo zijn er wel meer kleine cultuurshockjes geweest. Na de eerste les had ik er letterlijk één. My god, waar ben ik aan begonnen?!? Drukke leerlingen, extreem laag niveau, ijskoude klas.. wat moet ik hiermee aanvangen? Mme Bindech en haar eeuwige optimisme lieten we niet kniezen. Op haar aanraden, maakte ik de les iets 'toegankelijker'. Dit wil zeggen, minder interactie, meer reproductie... Niet echt iets wat wij leren aan de lerarenopleiding op de UA maar ik heb geen keuze. Als ik de Belgische manier forceer, riskeer ik al mijn leerlingen te verliezen. Het niveau van de leerlingen is hier te laag en leerlingen geven snel op voor Frans.
Wat leren de leerlingen hier dan? De focus ligt op het examen. De leerkrachten weten exact wat voor soort vragen er op het regionaal examen (door de overheid opgesteld) komen. De overheid is vooral geïnteresseerd in leesstrategie (op hoog niveau, van klassieke Franse romans dus) en schriftelijk argumenteren. Je hebt 4 soorten lessen: langue, lecture, activité orale en production écrite. De leerlingen hebbn 4 u Frans per week en elk uur krijgen ze een andere 'soort' les. Opvallend: in een les mondelinge vaardigheden, moeten de andere vaardigheden niet geoefend worden. Schrijven is in zo'n les uitzonderlijk! Als er wel geschreven wordt, bijvoorbeeld de oplossingen van een oefening, wordt de paginanummer en de nummer van de oefening niet genoteerd. Erger nog: als ik deze wel op bord schrijf, roept de leerkracht vanaf achteraan dat ik deze weg moet vegen. Pas besoin! Waarschijnlijk omdat dit volgens hen verwarrend is voor de leerlingen... Ik zie hier natuurlijk het volgende signaal in: je hoeft de paginanummer niet te weten want de kans dat je de oefening hermaakt is toch klein...
Ik ben er nog niet helemaal uit of leerlingen 'de leerkracht' in het algemeen respecteren wordt of niet... Bij de ene leerkracht zwijgen alle leerling, bij de andere doen ze alsof er geen leerkracht staat... Eigenlijk een beetje gelijklopend als bij ons: algemeen geldt, hoe ouder de leerkracht, hoe meer respect. Misschien een beetje een moeder of vaderfiguur, die erg gerespecteerd worden. In de maatschappij is 'leerkracht' wel een hoge functie. Een leerkracht heeft hogere studies gedaan, komt van hogere afkomst (want hij of zij heeft deze studies kunnen betalen) en wordt erg gerespecteerd door ouders (geen advocaten bij het oudercontact dus) en familie.
De status van de leerkracht wordt bevestigd door de witte labojas (le tablier). Ik moet eerlijk toegeven dat de leerlingen veel meer aannemen van een leerkracht met tablier. De klas die ik in mijn eerste les had, had ik deze week weer. Deze keer droeg ik een witte jas (en was mijn les aangepast aan het niveau) en waren de leerlingen engeltjes. Ik herkende ze amper! Als er toch lawaai is, kan het ook helpen om eens goed op de bureau kloppen met het stuk bezem dat er klaarligt. Stilte verzekert.
De beste truc blijft toch de les boeiend houden. Keep them in the strech zone! Is het te gemakkelijk, dan zijn er paar leerlingen verveeld (en bijgevold een tikje arrogant). Het tegenovergestelde komt echter meer voor. Is het te moeilijk, dan willen ze plots allemaal drinken (aan de kraantjes van de wc uiteraard want flesjes brengen ze niet zelf mee), hebben ze een pijntje aan hun hand, en beginnen ze te babbelen. Dat het niveau van de lln pijnlijk laag is, wordt overduidelijk bij een schrijfoefening/taak. De nadruk ligt zoals ik eerder zei, vooral op reproductieve oefeningen. Een productieve oefening, waarbij de delen van het voorbeeldje moeten vervangen, kan nog wel. Een creatieve oefening loopt helemaal mis... Enkel de leerlingen die veel bijles krijgen, kunnen dan antwoorden. Een schrijfoefening is bijvoorbeeld zo'n creatieve oefening.
Vorige week gaf ik mijn eerste Production écrite. Eén van mijn derde jaren moest een boek dat ze reeds gelezen hadden (frans of arabisch) meebrengen nr de klas. Tijdens het lesuur moesten ze de eerste 10 minuten mondeling aan elkaar vertellen waar hun boek over ging om vervolgens individueel een kleine samenvatting en een persoonlijke mening over het boek te schrijven. Mijn klas bestaat standaard uit 40 leerlingen. 25% van de klas had geen boek bij!!! 60% van de lln had er wel één bij maar bleek overduidelijk het boek niet gelezen te hebben. (voorbeeld: La terminologie juridique of Que l'ange regarde de ce côté, wat een filosofisch boek is...) 10% had het boek gelezen maar had er zo blijkt niets van begrepen. De overige 5% (= 2 leerlingen) konden de opdracht dus fatsoenlijk uitvoeren. Wat de anderen hadden geschreven...? Hetzelfde als hun buur, wat een kopie was van de achterflap van het boek of "J'aime le live* car bien* j'aime le stile* de l'auteur."
zucht... déjà vu: "Waar ben ik aan begonnen?!?" Ik zit nog steeds met mijn handen in het haar wat de verbetering betreft... Hoe verbeter ik deze (pogingen tot) schrijfsels, zonder de leerlingen te ontmoedigen?
Gelukkig krijg ik ze wel dingen bijgeleerd. Ondertussen weten ze wat 'un investissement betekent, wie Stromae is en dat het integenstelling tot Marokko in België niet abnormaal is om huisdieren te hebben. Mijn doorzettingsvermogen loont want de voorbije dagen hoorde mijn gastmama van verschillende buurvrouwen dat er een belgische stagiaire is die hun dochters een goede en leuke franse les heeft gegeven. In de buurtwinkel en in de straten spreken leerlingen mij met een lieve en welgemeende glimlach aan 'Bonjour madame!'. (Hier ben ik geen mademoiselle. Laat ze maar denken dat ik getrouwd ben...) Het doet deugd als je de dankbaarheid van de leerlingen ziet. Ze zijn niet de bescheiden om dit te uiten. En dan denk ik: 'juist, daar doe ik het voor.'
Tussen al de lessen en voorbereidingen door, heb ik nog tijd gehad om roze flamingo's in de vrije natuur te gaan spotten. Prachtig! Ook waren we vorig weekend en afgelopen zaterdag uitgenodigd bij één van onze begeleidende leerkrachten, Mme Bindech. Zalig mens, zalige kok en in het bezit van een fantastisch lief gezin met een heel open geest. Van die middagen geniet ik altijd heel erg en ervaar ik de Marokkaanse gastvrijheid op z'n best. De dag nadien had ik echter gezwollen klieren, spierpijn en 38,5° koorts: griep, dacht ik! Gisteren heb ik lesgegeven onder de medicijnen en ben ik vroeg gaan slapen. Vandaag heb ik enkel nog een verkoudheid. Het zachte weer heeft hier ongetwijfeld mee te maken. Het is hier ondertussen enkele graden warmer dan bij onze aankomst. Hemels om je lessen te kunnen voorbereiden op het dakterras. Als de zon schijnt is het al gauw 21°. Iets waar jullie in België alleen maar jaloers op kunnen zijn. ;-)
Zo zijn er wel meer kleine cultuurshockjes geweest. Na de eerste les had ik er letterlijk één. My god, waar ben ik aan begonnen?!? Drukke leerlingen, extreem laag niveau, ijskoude klas.. wat moet ik hiermee aanvangen? Mme Bindech en haar eeuwige optimisme lieten we niet kniezen. Op haar aanraden, maakte ik de les iets 'toegankelijker'. Dit wil zeggen, minder interactie, meer reproductie... Niet echt iets wat wij leren aan de lerarenopleiding op de UA maar ik heb geen keuze. Als ik de Belgische manier forceer, riskeer ik al mijn leerlingen te verliezen. Het niveau van de leerlingen is hier te laag en leerlingen geven snel op voor Frans.
Wat leren de leerlingen hier dan? De focus ligt op het examen. De leerkrachten weten exact wat voor soort vragen er op het regionaal examen (door de overheid opgesteld) komen. De overheid is vooral geïnteresseerd in leesstrategie (op hoog niveau, van klassieke Franse romans dus) en schriftelijk argumenteren. Je hebt 4 soorten lessen: langue, lecture, activité orale en production écrite. De leerlingen hebbn 4 u Frans per week en elk uur krijgen ze een andere 'soort' les. Opvallend: in een les mondelinge vaardigheden, moeten de andere vaardigheden niet geoefend worden. Schrijven is in zo'n les uitzonderlijk! Als er wel geschreven wordt, bijvoorbeeld de oplossingen van een oefening, wordt de paginanummer en de nummer van de oefening niet genoteerd. Erger nog: als ik deze wel op bord schrijf, roept de leerkracht vanaf achteraan dat ik deze weg moet vegen. Pas besoin! Waarschijnlijk omdat dit volgens hen verwarrend is voor de leerlingen... Ik zie hier natuurlijk het volgende signaal in: je hoeft de paginanummer niet te weten want de kans dat je de oefening hermaakt is toch klein...
Ik ben er nog niet helemaal uit of leerlingen 'de leerkracht' in het algemeen respecteren wordt of niet... Bij de ene leerkracht zwijgen alle leerling, bij de andere doen ze alsof er geen leerkracht staat... Eigenlijk een beetje gelijklopend als bij ons: algemeen geldt, hoe ouder de leerkracht, hoe meer respect. Misschien een beetje een moeder of vaderfiguur, die erg gerespecteerd worden. In de maatschappij is 'leerkracht' wel een hoge functie. Een leerkracht heeft hogere studies gedaan, komt van hogere afkomst (want hij of zij heeft deze studies kunnen betalen) en wordt erg gerespecteerd door ouders (geen advocaten bij het oudercontact dus) en familie.
De status van de leerkracht wordt bevestigd door de witte labojas (le tablier). Ik moet eerlijk toegeven dat de leerlingen veel meer aannemen van een leerkracht met tablier. De klas die ik in mijn eerste les had, had ik deze week weer. Deze keer droeg ik een witte jas (en was mijn les aangepast aan het niveau) en waren de leerlingen engeltjes. Ik herkende ze amper! Als er toch lawaai is, kan het ook helpen om eens goed op de bureau kloppen met het stuk bezem dat er klaarligt. Stilte verzekert.
De beste truc blijft toch de les boeiend houden. Keep them in the strech zone! Is het te gemakkelijk, dan zijn er paar leerlingen verveeld (en bijgevold een tikje arrogant). Het tegenovergestelde komt echter meer voor. Is het te moeilijk, dan willen ze plots allemaal drinken (aan de kraantjes van de wc uiteraard want flesjes brengen ze niet zelf mee), hebben ze een pijntje aan hun hand, en beginnen ze te babbelen. Dat het niveau van de lln pijnlijk laag is, wordt overduidelijk bij een schrijfoefening/taak. De nadruk ligt zoals ik eerder zei, vooral op reproductieve oefeningen. Een productieve oefening, waarbij de delen van het voorbeeldje moeten vervangen, kan nog wel. Een creatieve oefening loopt helemaal mis... Enkel de leerlingen die veel bijles krijgen, kunnen dan antwoorden. Een schrijfoefening is bijvoorbeeld zo'n creatieve oefening.
Vorige week gaf ik mijn eerste Production écrite. Eén van mijn derde jaren moest een boek dat ze reeds gelezen hadden (frans of arabisch) meebrengen nr de klas. Tijdens het lesuur moesten ze de eerste 10 minuten mondeling aan elkaar vertellen waar hun boek over ging om vervolgens individueel een kleine samenvatting en een persoonlijke mening over het boek te schrijven. Mijn klas bestaat standaard uit 40 leerlingen. 25% van de klas had geen boek bij!!! 60% van de lln had er wel één bij maar bleek overduidelijk het boek niet gelezen te hebben. (voorbeeld: La terminologie juridique of Que l'ange regarde de ce côté, wat een filosofisch boek is...) 10% had het boek gelezen maar had er zo blijkt niets van begrepen. De overige 5% (= 2 leerlingen) konden de opdracht dus fatsoenlijk uitvoeren. Wat de anderen hadden geschreven...? Hetzelfde als hun buur, wat een kopie was van de achterflap van het boek of "J'aime le live* car bien* j'aime le stile* de l'auteur."
zucht... déjà vu: "Waar ben ik aan begonnen?!?" Ik zit nog steeds met mijn handen in het haar wat de verbetering betreft... Hoe verbeter ik deze (pogingen tot) schrijfsels, zonder de leerlingen te ontmoedigen?
Gelukkig krijg ik ze wel dingen bijgeleerd. Ondertussen weten ze wat 'un investissement betekent, wie Stromae is en dat het integenstelling tot Marokko in België niet abnormaal is om huisdieren te hebben. Mijn doorzettingsvermogen loont want de voorbije dagen hoorde mijn gastmama van verschillende buurvrouwen dat er een belgische stagiaire is die hun dochters een goede en leuke franse les heeft gegeven. In de buurtwinkel en in de straten spreken leerlingen mij met een lieve en welgemeende glimlach aan 'Bonjour madame!'. (Hier ben ik geen mademoiselle. Laat ze maar denken dat ik getrouwd ben...) Het doet deugd als je de dankbaarheid van de leerlingen ziet. Ze zijn niet de bescheiden om dit te uiten. En dan denk ik: 'juist, daar doe ik het voor.'
Tussen al de lessen en voorbereidingen door, heb ik nog tijd gehad om roze flamingo's in de vrije natuur te gaan spotten. Prachtig! Ook waren we vorig weekend en afgelopen zaterdag uitgenodigd bij één van onze begeleidende leerkrachten, Mme Bindech. Zalig mens, zalige kok en in het bezit van een fantastisch lief gezin met een heel open geest. Van die middagen geniet ik altijd heel erg en ervaar ik de Marokkaanse gastvrijheid op z'n best. De dag nadien had ik echter gezwollen klieren, spierpijn en 38,5° koorts: griep, dacht ik! Gisteren heb ik lesgegeven onder de medicijnen en ben ik vroeg gaan slapen. Vandaag heb ik enkel nog een verkoudheid. Het zachte weer heeft hier ongetwijfeld mee te maken. Het is hier ondertussen enkele graden warmer dan bij onze aankomst. Hemels om je lessen te kunnen voorbereiden op het dakterras. Als de zon schijnt is het al gauw 21°. Iets waar jullie in België alleen maar jaloers op kunnen zijn. ;-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
