A vida é mágica!

Wat een leven! Dagen zijn te kort. Het leven is hier heerlijk. Voor ik dieper inga over hoe Brazilianen weten te genieten, vertel ik liever iets over mijn project. Ik gaf tot nu toe workshops over respect voor elkaar en gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Vooral het laatste deed af en toe stof opwaaien in de klassen, want de machocultuur is hier toch iets meer aanwezig dan bij ons: ja beste vriendjes, vrouwen kunnen ook rijden en mannen mogen ook wel eens wenen. Mannen zijn hier ook helemaal niet verlegen om hun genegenheid te tonen. Dus hebben we het ook maar even over het jagersinstinct gehad. De meisjes vinden dat de jongemannen toch iets meer manieren mogen hebben. Maar zo stijf als in België hoefde nu ook weer niet. :) Maar op het uitgaansleven kom ik later nog eens terug. Mijn andere workshops over respect liepen heel vlot en ik merkte duidelijk dat Brazilianen heel uiteenlopende roots hebben, die perfect samensmelten. Dit maakt dat Brazilië een uitstekend gastland voor de wereldbeker is.
Er is op korte tijd enorm veel gebeurd. Te beginnen bij mijn nieuwe gastfamilie. Ik woon nu 3 weken bij Julia, mijn nieuwe gastzus. Haar mama woont een jaar in Canada en om het grote huis wat gezelliger te maken besloot ze om 3 uitwisselingsstudenten onderdak te geven. Het hoeft niet gezegd dat ik hier fijne tijden meemaak. ;) Samen met Hülya van Turkije en Rosie uit Engeland vormen we een gezellige girlsbende. Ze hebben me al wel veel moeten missen, want ik heb het geluk gehad verlof te hebben en veel te kunnen reizen. De scholen sluiten op de dagen dat Brazilië speelt en de dagen dat er matchen zijn in Curitiba. Zo kon ik een citytripje maken naar Buenos Aires met Martje uit Nederland. Het viel me op dat Buenos Aires een erg Europees karakter heeft. In het land van de tango kregen we in onze hostel tangolessen van de meest sexy dansleraar en genoten we van een schitterende tangoshow in het theater. Die passie en dat gevoel voor ritme ga ik stiekem toch een beetje missen in België. Of zou er een knappe Zuid-Amerikaan bereid zijn om mij te volgen tot in ons koude landje? ;)
In Curitiba is het overigens ook erg koud. Momenteel valt het goed mee en stijgt het kwik tot zo’n 22 graden. ’s Nachts en ’s morgens kan het toch ook fris zijn rond de 11 graden. Twee weken geleden vrozen mijn tenen er toch ook even af toen ik bij een onverwachte 1°C op de bus stond te wachten. 3 dagen later was het dan weer 18°C ’s nachts en konden we uitgaan zonder trui en met sandalen. Crazy weather… Om de zon wat op te zoeken, plande ik met 3 andere trainees een paar dagen naar Florianopolis. Lees: zon, strand, surfers en parties. :D We zaten in een toffe hostel waar we veel jongeren van over de hele wereld hebben ontmoet en we zaten vlakbij het strand. Ideaal om even onze batterijen op de laden. Ooit hoop ik terug te keren, maar dan met wat surfingskills. :p
Tussendoor genoot ik van de voetbal en gaf ik mezelf een snelcursus voetbal. In dit voetbalgekke land, tijdens de wereldbeker, kan ik niet anders… Ondertussen ken ik niet alleen de Belgische spelers en min of meer hun posities, maar ook internationale spelers. Ik kan me geen betere plaats en tijd inbeelden om mijn voetbalkennis uit te breiden en eerlijk gezegd geniet ik ervan. Ik heb nog nooit zo veel matchen gezien in mijn leven. Ik kan zelfs zeggen dat ik er meerdere van de eerste tot de laatste minuut heb gevolgd. Ongelofelijk :D Het toppunt zijn toch wel de Braziliaanse en Belgische matchen. De sfeer in Rio de Janeiro, tussen de andere Belgen op het fan fest op Copacabana was uniek. Na 5 weken kon ik nog eens Vlaams (of eerder Antwerps?) spreken, wat na meer dan een maand Engels en Portugees, verwarrender was dan verwacht. Tussendoor dronk ik caipirina met mijn voeten in het zand en zicht op de Atlantische oceaan. Hemels. Natuurlijk heb ik ook Christ the Redeemer en Sugar loaf mountain gezien, na uuuuuren aanschuiven. Gelukkig kon ik ’s avonds relaxen en mezelf laten meevoeren op de sambamuziek in Lapa, de uitgaansbuurt in Rio. Zoals ik al eerder zei, is uitgaan in Zuid-Amerika een ander concept dan bij ons. Mannen vragen je ten dans en gooien hun charmes in de strijd. Ze zijn ook niet te verlegen om je op de man af te vragen om je (denkbeeldige/verzonnen) Belgische vriend of verloofde te bedriegen met een onschuldige kus. Testosteron in overvloed… Ik aard iets beter in de subtiele Belgische cultuur denk ik. Of misschien moet ik de juiste Braziliaan nog ontmoeten?
Hoewel ik Antwerpen en mijn familie en vrienden mis, kijk ik toch ook op tegen mijn terugkeer binnen 2 weken. Ik wil meer proeven van deze sympathieke cultuur en leuke taal. Wat geeft het een boost om een simpele conversatie in Portugees te kunnen voeren! Maar de tijd vliegt! Toch nog eerst even de laatste workshops, een weekend naar Sao Paulo en hopelijk een dagtripje naar Morretes en Honey Island. Wat een leven... :)